Deze column staat in Het Financieele Dagblad van 27 december 2018. Volg deze link voor mijn eerdere FD columns.
Soms zijn feiten gekker dan fictie. Na een nogal onfortuinlijke samenloop van omstandigheden, besliste een Rotterdamse kantonrechter onlangs dat een dame het huwelijkscadeau aan haar nichtje moet teruggeven aan de Bijenkorf, of €40.000 moet betalen aan het warenhuis.
De Bijenkorf had op haar website een diamanten ketting van Cartier wel heel scherp geprijsd: €402 in plaats van de daadwerkelijke prijs van €40.200. Suikertante had het buitenkansje – de ‘Panthère de Cartier’, uitgevoerd in witgoud, met 176 briljant geslepen diamanten, onyx en smaragd van 1.23 karaat – gezien en meteen gegrepen.
Spannender dan het oordeel, is het bewijsaanbod dat de Bijenkorf in de rechtszaal aan de dienstdoende rechter deed. Uit het online shopgedrag van de dame zou volgens de Bijenkorf blijken, dat zij vaker shopte naar kettingen en dus niet mocht vertrouwen op de kapitale tikfout. Met dit bewijsaanbod geeft de Bijenkorf zelf prijs hoezeer het warenhuis haar klanten online achtervolgt. Daarnaast past het bewijsaanbod in een trend. De rol van data in de bewijsvoering in civiele procedures neemt in rap tempo toe. Continue reading 59e FD Column: Bijenkorf gebruikt digitale sporen van shoppers als bewijs in de rechtszaal
